نگاهم کن، که آسمان عاشقانه و از سر شيدايي و شعف تکه اي از خود را به من نثار مي کند
تو چه؟
آيا قلبت را من مي سپاري؟ تا باد عاشق را ازآن سرمست کنم؟
مکان: شکرآب
عکاس: نازي
1 comment:
Anonymous
said...
از "آسمان امید" پسر همشهری و بچه محل به اینجا راه‌یافتم، هم نوشته‌هابم بدلم نشست و هم عکس‌هایت. نوعی همبستگی، نوعی دل‌مشغولی مشترک، عکس، کوه و زنده‌گی مشترک مملو از عشق و تفاهم و ایران‌گردی‌های زمان جوانی
1 comment:
از "آسمان امید" پسر همشهری و بچه محل به اینجا راه‌یافتم، هم نوشته‌هابم بدلم نشست و هم عکس‌هایت. نوعی همبستگی، نوعی دل‌مشغولی مشترک، عکس، کوه و زنده‌گی مشترک مملو از عشق و تفاهم و ایران‌گردی‌های زمان جوانی
Post a Comment