بازي

عکاس: نازي

مي دونيد خيلي جالبه! آدم تا وقتي مجبور نشده که حرف بزنه نمي دونه که چقدر حرف داره که به ديگران نگفته!!!! واينکه هرکدام از ما يه صندوقچه بزرگ اصرار داريم

من برخلاف ظاهرم و چيزي که اغلب اطرافيان مي بينن، فوق العاده جوشي هستم (يعني زود جوش ميارم) بارها هم گفتم که خدا هيچ موجودي رو به صبوري علي نيافريده

من در کودکي دچار نوعي ترس بودم...ترسي که با کابوسهاي شبانه همراه بود، گاهي مي شد که شبها روي تختم حشرات بزرگ مي ديدم . به همين دليل خيلي از شبها تا 5سالگي پشت در اتاق مامان وبابا کز مي کردم بيصدا گريه مي کردم...آخه خجالت مي کشيدم بيدارشون کنم....نگران نشيد، آنها بالاخره هميشه صداي دخترشون رو مي شنيدن

تا 6سال پيش بزرگترين فرد حاضر در زندگيم محس مخملباف بود! خوب اين رو خيلي از دوستان نزديکم مي دونن! باتمام حرفهايي که درموردش هست، من واقعا خيلي چيزها ازش ياد گرفتم به همين دليل هميشه سپاسگزارش هستم وبايد بگم خدا، عشق و سينما رو از او دارم

از اينکه ديگران اشتباهاتم رو به رخم بکشن، نفرت دارم، چون خودم جلوتر از بقيه هميشه اشتباهات و ايراداتم رو مي دونم، تو مدرسه هم حاضر بودم بدترين تنبيه ها رو بشم اما هرگز جلوي ديگران سرزنش نشم

قبل از هرسفر، دلشوره مي گيرم....انگار بدترين اتفاقات ميخواهد بيافته، اما همين که سفر شروع ميشه، همه رو از ياد مي برم، آخه عاشق سفرم

خوب من هم با تشکر از الهام، گيتي و سوشاد و پرهاي لالايي، شاهين ، علک رو براي ادامه بازي دعوت مي کنم.

دالان نور

هان
شماهايي که آنچنان قدبرافراشته ايد که نور را بي اجازه شما رخصت فرود آمدن برزمين نيست
بگوييد آيا هربار چون من به شوق ديدن اولين دانه برف چون تماشاي معجزتي زيبا، نگريسته ايد

مکان: کرج - باغ جهانشهر

عکاس: نازي

يه روز خوب براي كلاغ ها

نشسته بود زير سايه درخت و به كلاغ ها پارك نون مي داد . كلاغ ها هم با هر تيكه نون كلي داد و غال راه مي انداختند
گفتم : پدر جان پرنده قحط بود داري به كلاغ ها نون ميدي ؟!!
گفت : اينا در عوض همين يه تيكه نون حاضرن به حرفام گوش كنند
بعد يه اهي كشيد و ادامه داد: از اولاد كه شانس نياورديم !!!
ياد حرفهاي نا گفته ام كه افتادم ، دلم گرفت
گفتم : از كجا نون خريدي ؟ مي خوام به كلاغ ها نون بدم !!
خنديد و گفت : بيا پسرم ، گوش من هنوز اونقدر سنگين نشده كه حرفهاي تو رو نشنوه
هنوز دلم براي دلتنگي هاي توهم جا داره ! يبا !
نشستم كنارش و كلي باهم به كلاغ ها حال داديم

عکاس : علک

مکان : پارک لاله

لحظه اي بود و گذشت

عکاس : علک

مکان : اتاقي در خانه ما

گربه زير ماشين داغ

هرچند که پدر از وجود گربه ها در حياط خانه راضي نيست اما موتور داغ ماشين پدر بهترين پناهگاه براي گربه ها در شبهاي سرد پاييزي است
و خداوند خود همه را حفظ مي کند حتي بوسيله بدخواهان آنها

عکاس : علک

مکان : حياط خانه ما

بيست ودوم آذر

مکان: گيسوم

برای لمس همراه، نه چشم می خواهی، نه حس. همراه به دل است
چشم و گوش و دهان به روزه می نشينند تا جان در حضور همراه روزه بگشايد
تا جان از ديدن جانان جانی دوباره گيرد برای رفتن و باز رفتن
راهتان به قدم همراه هميشه پر نور

اخرين خرمالوي پاييزي

عکاس: نازي

مکان: حياط خانه ما

خسته

خسته که مي شويم ، از پا مي کنيم آنچه که ما را روي زمين نگه مي دارد
بعد پرواز مي کنيم روي چمن هاي سبز خدا

عکاس : علک

مکان : چمن پارک

چاي خوب

سماور نفتي قديمي مادر رو روشن کرد . تو قوري قديمي مادر يکم چاي خشک ريخت و گذاشت کنار سماور تا آب سماور جوش بياد و همين طور خيره به قوري موند
اولين باري بود که « تو »‌ رو ديده بود ، گرمش شده بود وآروم و قرار نداشت
فقط يه استکان چاي خوش دم مي تونست آرومش کنه !
صداي قل آب تو سماور مادر به خودش اومد ، قوري ر وبرداشت که بگيره زير سماور اما ياد حرف مادر افتاد
- با آبي که داره مي جوشه نميشه چاي خوب دم کرد ، بذار اول آب آروم بگيره بعد چايي دم کن
زير سماور رو کم کرد و بعد از يه مدت که آب آروم گرفت چايي دم کرد
هنوز نسبت به « تو» احساس دوگانه اي داشت ، هنوز آروم قرار نداشت
چاي که حاضر شد يه استکان يه رنگ براي خودش ريخت
عجب چايي شده بود
تلخي چاي تا مغز سرش هم رفت و آرومش کرد حالا مي دونست که چه احساسي نسبت به « تو» داره

عکاس : علک

مکان : دربند

گربه هاي بي وفا

هروقت که از در حيلط ميام بيرون ، بدو بدو ميان و ميوميوکنان دور پاهام مي پيچند و ارادت خودشون رو نسبت به چيزي که تو دستاي منه ابراز مي کنند
وفا داراي گربه ها فقط به روزيي که تو دست من و اگه چند روزي از روزي خبري نباشه اونها هم ميرن اما
« تا وقتي که روزي هست وفا داراي گربه ها هم هست »
تو زندگي ما ، روزي ده ما هر صبح در خونه اش رو در حالي که روزي ما تو دستش است باز ميکنه و مياد تو اما از ما خبري نيست . يکم مياد و دورما مي چرخه و صدا ميکنه اما از ما خبري نيست . روزي رو با وجود بي وفايي ما مي گذاره رو مي ره . ميره تا فردا صبح به اميد اينکه يه روزي هم ما وفاداري خودمون رو حداقل به اندازه گربه هاي بي وفا نشون بديم

عکاس : علک

مکان : حياط خانه ما

من‏ تو

هميشه مي پنداشتم که من تو را با دوربين خود شکار کردم
امروز وقتي خود مبهوتم را در آينه ديدم ، شکارچي را شناختم
عکاس : معلومه
مکان : معلومه

باران خورده و خيس، بر سنگفرشهاي قديمي مسجد قدم گذاشتم
هنوز هم کاشي هاي آبي اش، پر از طروات باران بود

مکان: مسجد امام اصفهان

عکاس: نازي

آخرين نمايش
نمايش كه تموم شد با عروسكها اومديم اين ور پرده
بچه ها هجوم آوردند تا عروسك ها رو لمس كنند
دستاهامون رو بالا گرفتيم ، اما بچه ها رضايت نمي دادند
ديگه عروسكي باقي نموند

عروسکها بين بچه ها بودند

نمايش بين همه تقسيم شد

اينجا بم است
تاريخ: شهريور 1385

مکان عکس اول: شهر بم

مکان عکس دوم: ارگ جديد بم - همان زمان
عکاس: نازي

صبح بود، آرام و گرم

گرما ي پاييزي

به ياد دارم، تنها بودم و کرخت و بي وزن

دوربين را برداشتم، خواستم خانه جديدم را بشناسم

مکان: خانه ما

عکاس: نازي

سفره ما
اين سفره ما بود که همه توش بودند
پدرام بود . امير بود . اون عقاب بلند بالا که روي سر ما دور مي زد هم بود . آب توي دبه سرکه بود . خاک توي آب و غذا بود . نان بود و ما همه مي دانيم که « مهم ترين چيز تو کوه نونه !» باد بود که مي وزيد و ما رو مجبور مي کرد که بنشينيم و غذا بخوريم . آفتاب بود و او هم بود که ما را و سفره ما را نظاره مي کرد و به خود آفرين مي گفت
امروز سالها مي گذره و من فکر مي کنم به برکت همان سفره هاي پر نعمت ، همان ياران و دوستان پاک و همان خداي بالاي سر ، هنوز هم سفره ما پر برکت است . هنوز هم باد مي خواهد بوزد در سفره ما اگر پنجره ها را باز کنيم . هنوز هم آفتاب مي خواهد بتابد بر سفره ما اگر سقف خانه ما از جنس آسمان بشود ، هنوز هم آب و خاک در سفره ما مي آيند و هنوز هم ما همه باور داريم که « مهم ترين چيز در زندگي نونه » . امروز در سفره گاهي امير مي آيد و چيزي مي خورد براي همين است که گاهي غذاي ما کم مي آيد
از چند روز قبل پدرام هم به سفره ما آمد بايد به نازي بگويم که غذا را بيشتر کند تا به همه غذا برسد
الهي گاهي ، نگاهي به سفره ما بانداز

ديوانگان

عکاس : علک

اين ديوانه ها مال کجا هستند ؟

رشت ؟ کربلا؟

آيا آنها که در کربلا بودند ديوانه بودند ؟

آيا حسين ، پسر علي، داماد محمد ديوانه لازم دارد ؟

ما با حسين خود چه مي کنيم ؟

جداَ که مظلومي حسين

قدغن

عکاس: علک